Dirkje Kuik

Dirkje Kuik (Utrecht, 1929-2008) was een Nederlands schijfster en beeldend kunstenares. Dirkje werd geboren als William Diederich Kuik. Vooral voor de vele grafische vormgevers die door hem werden opgeleid, was het even wennen toen hun vereerde docent William Diderich Kuik zich in 1979 in een Londens ziekenhuis liet ‘ombouwen’ en verder door het leven ging als Dirkje Kuik. Na haar operatie beschreef Dirkje Kuik haar belevenissen als genderdiaspora patiënt in Huishoudboekje met rozijnen.

Kuik behoorde niet tot het type transseksuelen dat zijn geslachtsverandering tot belangrijkste aspect van zijn leven en werken verheft. Zij bleef tot het einde de intelligente, veelzijdige en historisch onderlegde duivelskunstenaar die zowel in haar grafische werk, als in haar proza goochelde met alle denkbare genres.

Tevreden was zij nooit. “Ongelukkig sterf je”, schreef zij in Piranesi & zijn dochter, “piepend over het schilderij van je dromen, je kreeg het nooit op het doek, het stuk papier.”

Kuik studeerde enige tijd aan de Rijksacademie van beeldende kunsten in Amsterdam, was kunstrecensent bij Het Parool en tekende voor Vrij Nederland.

In 1960 richtte Kuik samen met Moesman en Henc van Maarseveen het grafisch gezelschap De Luis op. Deelnemende kunstenaars met uiteenlopende ideeën wisselden elkaar af gedurende twintig jaar. Als graficus, illustrator en tekenaar legde ze zich toe op stadsgezichten, figuurvoorstellingen en portretten; daarnaast was ze schrijver en dichter.

In 2008 werd in haar voormalig woonhuis aan de Oudekamp 1 te Utrecht een museum ter ere van haar werk ingericht. Inmiddels is dit museum gesloten.