Helene van ’t Hoen

Helene van ’t Hoen

Wallki’s zijn kleine wandobjecten, ze ontstaan uit de monologen tegen het hondje. Als ik met het hondje in de stilte liep praatte ik tegen haar. Ze keek, luisterde en rook. Het was al een oud hondje. Ze heeft door de jaren heen veel gehoord.

Zo speurend en pratend gingen we heel vaak dezelfde routes. Het waren lange wandelingen in de duinen. We kenden het gebied en herkenden de bewoners. Nu ik in Lelystad ben komen wonen loop ik nog steeds veel. Misschien verandert het verhaal een beetje, niet het gekrijs van meeuwen , maar van ganzen.

Het hondje is inmiddels overleden…

Ik ben een multidisciplinaire kunstenaar.

Mijn wieg stond in Rotterdam waar ik ben opgegroeid in een gezin waar de haven, water en boten business waren. Geen mooiere speelplek dan op de kade bij de loodsen met trossen en metaal. Nogal voor de hand liggend dat mijn voorliefde voor werkplaats geluiden en geuren daar is ontstaan, want ik houd van die ‘looks and feel’.

In contrast daarmee was alle kennis die mijn moeder inbracht over de natuur. Er waren altijd dieren in huis die opgevangen moesten worden. Ik herinner me een uil, een havik, jonge wilde konijnen, een tamme kraai en nog vele vele andere die allemaal een naam kregen door het huis fladderden en uiteindelijk weer terug gingen naar het bos. Zelf hadden we ook nog genoeg huisdieren.

Op weg van school naar huis bezocht ik vaak Boymans van Beuningen, het kunstmuseum in Rotterdam. Ik liep gewoon binnen en dwaalde door de zalen. Dat was mijn introductie in de kunst. De fascinatie is niet meer gestopt.

In mijn werk zie je mijn zoeken naar de balans tussen natuur en de maakbare wereld. De relatie tussen natuur en men boeit me en raakt me. Ik omarm het groeien van de natuur, maar het dagelijkse werkelijkheid geeft een gevoel van wanorde. Dit contrast zorgt voor de strakke lijnvoering in mijn werk naast de natuurlijke elementen.

In de Wallki’s gaat het om de perfecte lijn of vorm, hoe de verschillende delen zich tot elkaar verhouden en een nieuw beeld maken. Dat betekent dat ik een enorme voorraad van alles heb waaruit ik steeds weer die ene, juist die ene kromming of kleur wil vinden. En anders doorzoeken en wandelen.