Paul Brouns

Paul Brouns

Paul Brouns (1967) is een Nederlandse fotograferende kunstenaar die woont en werkt in Almere.

In 1990 is hij afgestudeerd aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Tilburg in schilderen, tekenen en fotografie. In de jaren ’90 was fotografie nog een analoog proces en had hij geen eigen donkere kamer, in die eerste decennia was hij bezig met schilderen, omdat hij met kleuren wilde werken en dat was de meest directe manier om dit te doen. Maar na de ontwikkeling van digitale fotografie begon dit allemaal te veranderen. Inmiddels is zijn camera en de computer langzaamaan de belangrijkste hulpmiddelen voor zijn creatie geworden. Ritme, kleur en geometrie zijn altijd belangrijk geweest in zijn werk en hiervoor is architectuur een ideaal onderwerp gebleken. Als fotograaf wordt hij aangetrokken door de abstracte, ritmische expressie van gebouwen. Het is zijn doel om de kijkers te boeien door feesten van dansende schaduwen, zonovergoten reflecties of kleurencombinaties. Hij hoop dat men door mijn werk de visuele muziek, om ons heen, leert waarderen en ervan te genieten.

De muziek van de architectuur

Zijn motto “de muziek van de architectuur” staat voor het artistieke verlangen om de abstracte schoonheid van gebouwen over te brengen. In de abstractie ziet hij een belangrijke parallel met instrumentale muziek. Termen als ritme, compositie, textuur, schaal en kleur kunnen worden gebruikt om het gevoel van zijn werk te beschrijven, maar het kan ook worden toegepast om muziek te beschrijven. Hij probeer de sensatie van een gebouw zo puur mogelijk te visualiseren: veel afbeeldingen tonen gevels die volledig frontaal zijn en de hele compositie vullen, dus het ritme en de geringe diepte van het gebouwoppervlak spelen de hoofdrol. Deze doorlopende serie heet “Urban Tapestries”.

In andere werken spelen de perspectiefdiepte en haar convergerende lijnen een belangrijke rol. Een derde element is het gebruik van zijn fotografische elementen om een nieuwe werkelijkheid te creëren. Wat deze verschillende elementen verenigt, is zijn verlangen om zichzelf uit te drukken door middel van beelden die allemaal gaan over de fascinatie voor kleur en ritme.